De geschiedenis van de Campveerse Toren begint met de bouw in de 15e eeuw. Het gebouw maakt deel uit van de vestingwerken om Veere. Als extra versterking aan de zeezijde van een 14e eeuwse ommuring worden deze werken rond 1500 voltooid. Als één van de torens hiervan heeft dit monument de tand des tijds doorstaan. Maar zeker niet alleen als verdedigingswerk.

Een functie van de toren die als een rode draad door de geschiedenis loopt is die van herberg. Vanaf de 16e eeuw kun je er eten en verblijven. Eerst heet het gebouw stadsherberg, nadien logements- en koffiehuis en later ook restaurant. 

Heel wat hoogwaardigheidsbekleders hebben in de afgelopen eeuwen de stenen trap beklommen, die toegang biedt tot de gelagzaal. In de vorige eeuwen waren dat de graven Egmond en d' Hoome (1563), alle stadhouders in hun hoedanigheid als markies van Veere en VIissingen, de Russische tsaar Peter de Grote (1717) en meerdere malen Willem van Oranje. Deze prins liet op 21 juni 1575 hier zijn bruiloftsmaal aanrichten nadat hij getrouwd was met de Franse prinses Charlotte de Bourbon.

In het begin van de vorige eeuw streken vele kunstenaars neer op Walcheren. Geïnspireerd door het betoverende Zeeuwse licht, de pittoreske aanblik van het stadje Veere en de altijd voortdurende bedrijvigheid van de vissers hadden ze voldoende stof tot schilderen. Velen van hen brachten de zomermaanden door op de Campveerse Toren, waaronder Henri Cassiers, Anton Pieck, Walter Vaes, Le Fauconnier en Charley Toorop.

Vandaag de dag is het een Romantik hotel met een goed restaurant.